วิธีสร้างนิสัยการนอนที่ดีและเทคนิคการกล่อมนอนช่วยให้ลูกหลับง่ายได้จริงๆ

   

1) ส่งเสริมกิจกรรมระหว่างวันเมื่อลูกตื่นให้พูดคุยร้องเพลง หรือเล่นกับลูกในสิ่งแวดล้อมที่มีแสงสว่างและเสียงปกติ

2) เข้านอนเวลาเดิมหากิจกรรมและสร้างบรรยากาศในห้องให้ผ่อนคลาย เช่น ร้องเพลง อ่านนิทาน เปิดไฟสลัว คุยด้วยเสียงเบา สงบ ไม่เล่นเพื่อให้ลูกรู้ว่าเวลานอนไม่ใช่เวลาเล่น

3)  อุ้มลูกวางบนเตียงขณะง่วงและตื่นอยู่ เพื่อให้เด็กเชื่อมโยงความสัมพันธ์การนอนและเตียงนอนด้วยประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานเช่น “นอนซะนะลูก” แล้วค่อยเดินออกจากห้อง  

4)  เวลากลางคืนการดูแลควรใช้ความนุ่มนวล ถ้ารู้สึกว่าลูกโมโห โกรธ หรือร้องไห้นานอาจจะหอมแก้ม ลูบหัวเบาๆ ปลอบโยน เพื่อให้เขารู้สึกอบอุ่นจากนั้นค่อยออกจากห้อง แต่ถ้าได้ยินเสียงร้องก็ค่อยกลับมาหอมแก้มใหม่ทำอย่างนี้หลายรอบหน่อย จนกว่าเด็กจะเมื่อยล้าและหลับไปเอง

5)  ให้ลูกกอดตุ๊กตา เพราะการกอดจะช่วยให้เด็กรู้สึกอบอุ่นและวางใจ แต่อาจจะติดตุ๊กตาได้ ดังนั้นหลังที่ลูกหลับสนิทแล้ว คุณแม่ควรดึงตุ๊กตาเปลี่ยนให้กอดหมอนข้างจะดีกว่า

6)  ปล่อยให้ร้องไห้และออกมาจากห้อง วิธีคือเมื่อแม่ส่งลูกเข้านอนแล้วให้รีบออกจากห้องและกลับมาอีกครั้งภายใน 30 นาทีเพื่อปลอบเขาแล้วออกมาจากห้องอีกครั้ง ถ้าลูกยังร้องอยู่ให้รออีก 5 นาทีแล้วค่อยเข้าไปปลอบใหม่ พยายามทำอย่างนี้ทุกวันและเพิ่มเวลาการเข้ามาปลอบจาก5 นาทีเป็น10 นาที จะสังเกตว่าลูกจะเหนื่อย และหลับได้เองในที่สุด 

วิธีนี้อาจยากสักหน่อยเพราะบางคนอาจร้องไห้นาน พ่อแม่คงต้องทำใจทนฟังเสียงร้องไห้ แนะนำให้ใช้นาฬิกาจับเวลา หากลูกไม่ร้องแต่ยังไม่ยอมนอนก็ไม่ควรเข้าไปหา แล้วขณะที่นั่งรอลูกหลับพยายามอย่าสนใจกับเสียงร้องกวนหรือเฝ้าสังเกตลูกมาก เกินไปให้ทำเป็นไม่สนใจ เพื่อปล่อยให้ลูกหลับโดยธรรมชาติ วันต่อมาก็ค่อยๆ เพิ่มระยะห่างที่นั่งเฝ้าออกไปทุกๆ วัน จนในที่สุดแค่เพียงมาส่งลูกเข้านอนที่ห้องเท่านั้น

7)  สำหรับการไกวเปลที่ไม่รุนแรงจะไม่มีผลต่อพัฒนาการทางสมอง แต่เปลอาจมีข้อเสียบางอย่าง เช่นเปลผ้าเด็กนอนแล้วหลังงอและเด็กจะไม่สามารถนอนคว่ำได้อาจทำให้หายใจไม่ ออก และสำหรับเปลลูกกรงมีข้อเสียคือ ระยะจุดหมุนของเปลถึงก้นเปลสั้นเกินไป รัศมีการไกวแคบ เวลาไกวเปลเด็กจะถูกเหวี่ยงไปมา จะทำให้เด็กรู้สึกเวียนศีรษะ มีอาการโยนไปมาและทำให้เด็กเอียงไปติดข้างเปล โยนไปโยนมา ทำให้โยเย ไม่ยอมนอน เปลประเภทนี้เหมาะกับเด็กตั้งแต่ 1 ขวบขึ้นไปซึ่งแพทย์จะไม่แนะนำให้ใช้ในเด็กเล็ก

เพลงกล่อมลูก

มนุษย์ ทุกชาติ ทุกภาษาและวัฒนธรรมล้วนแต่มีเพลงพื้นเมืองหรือเพลงประจำถิ่น เอาไว้ร้องเล่นเป็นส่วนหนึ่งในทุกๆกิจกรรมของชีวิต เพลงกล่อมลูกก็เป็นหนึ่งในจำนวนบทเพลงเหล่านั้นเช่นกัน ถือเป็นบทเพลงที่เก่าแก่ มีอายุยาวนานมากที่สุด นับตั้งแต่ที่มนุษย์ยังไม่มีภาษาพูด และยังไม่รู้จักการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร โดยเริ่มจากการเห่กล่อมด้วยกิริยาท่าทาง การโอบอุ้ม-โอบกอดลูกอย่างรักใคร่ทะนุถนอม และออกเสียงอือๆ ออๆ ในลำคอไปด้วย จากนั้นจึงค่อยๆพัฒนาเป็นเสียงสูงเสียงต่ำคล้ายเสียงดนตรี และในที่สุด เมื่อมีภาษาพูด เพลงกล่อมลูกแบบง่ายๆก็เกิดขึ้นตามภาษาพูดของแต่ละชนชาติต่างกันไป

นอกจากนั้นเพลงกล่อมลูก ช่วยกระตุ้นพัฒนาการของการได้ยินให้กับทารกในครรภ์ เพราะเสียงเพลงจากแม่สามารถถ่ายทอดไปยังลูกได้โดยตรงตั้งแต่เด็กยังอยู่ใน ท้องแม่ ความสูงต่ำของทำนองเพลงจะกระตุ้นให้เซลล์สมองที่ทำหน้าที่รับเสียงในแต่ละ ย่านความถี่มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ทำให้เด็กมีความสามารถในการแยกแยะความสูงต่ำของเสียงได้ นี่คือรากฐานของพัฒนาการด้านภาษานั่นเอง

http://www.momypedia.com

เครดิตภาพ  http://brainscanthai.com/news.php?page=7